ในกาลครั้งหนึ่ง
ในกาลครั้งหนึ่ง มีทั้งเจ้าหญิงและก็เจ้าชายได้ตกหลุมรักกันทั้งที่ยังเป็นเด็ก ทั้งคู่ต่างเชื่อว่าจะมีความรักที่สวยงามเหมือนในนิทาน สล็อต777ฟรีเครดิต
ในเวลาหนึ่งปีแรก ใช้ไปเพื่อเรียนรู้นิสัย
ในเวลาปีที่สอง ผ่านไปเพื่อศึกษาความเข้าใจ
แต่ทว่าเมื่อถึงปีที่สาม เจ้าหญิงจำเป็นที่จะต้องแยกจากเจ้าชายไปต่างดินแดน แต่ว่าถึงแบบนั้น ทั้งคู่ก็ให้คำสัญญา ว่าไกลแค่ไหนก็จะยังรักกัน สล็อต777ฟรีเครดิต
เจ้าหญิงเชื่อว่าระยะทาง จะไม่เป็นปัญหา เจ้าหญิงเชื่อว่าความรักของพวกเขา จะมั่นคงยิ่งกว่า
แต่ว่าไม่มีใครทราบ ไม่มีใครคิดเลย อุปสรรคที่ใหญ่กว่าระยะทางนั้น
คือตัวของเจ้าหญิงและก็เจ้าชายเองต่างหาก…
เจ้าหญิงจะต้องไปยังดินแดนแปลกใหม่ จะต้องพยายามปรับตัว จะต้องเปลี่ยน จะต้องรู้จักคนอื่น เพื่อให้เข้ากับสภาพแวดล้อมเจ้าชายเองก็จะต้องเข้าเรียนที่ใหม่ จะต้องรู้จักเพื่อนใหม่ เขาเองก็เหงา เจ้าหญิงก็เหงา
จุดเริ่มต้น อาจเกิดขึ้นที่ตรงนี้ระยะทางไม่ใช่ปัญหาของเรื่องทั้งหมด แต่ว่าความรักที่มั่นคง จำเป็นที่จะต้องมีส่วนประกอบหนึ่งอันยิ่งใหญ่
นั่นคือ “ความเชื่อใจ”
นี่อาจเป็นบทเรียนที่ทำให้เจ้าหญิงและก็เจ้าชายได้รู้จักกันมากขึ้นผ่านมาอีกหนึ่งปี เข้าปีที่สี่ เจ้าชายยังคงรักและก็หวงแหนเจ้าหญิง แต่ว่าห่วงที่รัดแน่นเกินไปย่อมอึดอัด เจ้าหญิงเริ่มหายใจไม่ออก เธอต้องการให้เขาคลายห่วงนั้น ต้องการให้เขาไว้ใจเธอมากกว่านี้ ถึงแม้ว่าทั้งคู่จะรู้ว่าต่างคนต่างรัก แต่ว่าเจ้าชายก็ยังเชื่อว่ามีคนต้องการเจ้าหญิงจากเขาไปจนลืมไปว่า เขาต่างหาก คือคนที่เจ้าหญิงเลือกแล้ว
สุดท้าย เจ้าหญิงขอเวลากับเจ้าชาย 1 เดือน ไม่ติดต่อ ขออยู่กับตนเอง เพื่อจะทบทวนว่าเธอทำอะไรผิด เธอทำให้เขากังวลทำไม เพราะเหตุใดเจ้าชายก็เลยไม่คิดจะเชื่อใจในตัวเธอเลย1เดือนที่ไม่รู้จักกันนั้น แม้ว่าจะสั้น ถ้าหากเทียบกับในเวลาที่รักกัน แต่ว่ามันก็สร้างความเจ็บปวดกับเจ้าชายเป็นอย่างมาก โดยที่เจ้าหญิงไม่ทันได้รู้เลย 1เดือนนั้นคือความผิดพลาดของเธอ แล้วก็มันส่งผลให้เกิดเรื่องราวหลังจากนี้
เจ้าหญิงรู้ตัวช้าเกินไป เธอสร้างรอยแผลขนาดใหญ่ให้กับความรักของทั้งคู่ เมื่อถึงเวลาที่เจ้าหญิงได้ตัดสินใจกลับมาหาเจ้าชาย เธอไม่ได้รู้ตัวเลยว่า สิ่งที่เธอทำนั้นทำให้เจ้าชายทุกข์ทนมากแค่ไหน ความเจ็บปวดกลายเป็นความชินชา ความรักที่เจ้าชายมีให้เธอไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว มันน้อยลงไปทุกที ทุกที
ในวันนี้ ไม่มีเจ้าหญิงกับเจ้าชายที่รักกันอีกแล้ว หัวใจคนไม่ใช่ของตาย เมื่อถูกทำร้ายก็กลายเป็นแผล เจ้าชายจำได้เพียงว่าสิ่งที่เจ้าหญิงทำนั้นรุนแรงกับเขามากเกินไป
เจ้าหญิงเป็นคนเอาแต่ใจ ชอบวีนโวยวาย และก็ชอบโยนความผิดให้เจ้าชาย ไม่ได้ดั่งใจก็ลงไม้ลงมือ นั่นบางทีอาจเพราะว่าเธอมีเขาเพียงแค่คนเดียว แต่ว่าใครกันจะทนผู้หญิงนิสัยเสียอย่างนี้ได้ เมื่อเจ้าชายต้องกลายเป็นพระราชา มีภาระมากมายให้แบกรับ เขาเองก็ไม่มีเวลามาเอาใจใส่เจ้าหญิงนิสัยไม่ดีอย่างเดิมได้อีก
เป็นเวลาเดียวกับที่เธอเพิ่งรู้สึกตัว เขาก็มีสิทธิ ที่จะเลือก …เจ้าหญิงของเขา
สายเกินไปถ้าหากอยากกลับมาแก้ไข เจ้าหญิงนอกจากนิสัยไม่ดี ยังเป็นโรครู้ตัวช้า เมื่อห่วงของเจ้าชายไม่มีให้เธอแล้ว ห่วงที่ปรารถนาให้คลาย กลับกลายเป็นความว่างเปล่า ในตอนนี้เจ้าชายคนเดิมไม่มีอีกแล้ว เจ้าชายที่จะต้องขึ้นเป็นพระราชา จำเป็นที่จะต้องมีราชินีที่คู่ควรเหมาะสม ไม่ใช่เจ้าหญิงที่เอาแต่ใจ ที่ไม่รู้จักโตเสียที
คำถามเกิดขึ้นในใจซ้ำไปซ้ำมา สรุปแล้วเรื่องราวของทั้งคู่จบลงแบบนี้ แต่ว่ามันไม่ได้เป็นตอนอวสารเจ้าชายเพียงแค่แยกตัวไปสร้างนิทานเรื่องใหม่ เรื่องที่ไม่มีตอนจบแสนเศร้าแบบเดิม ส่วนเจ้าหญิงก็คงจะถึงเวลาที่เธอจะต้องเลือกแล้ว
ว่าจะปิดหนังสือเล่มนั้นลง เพียงแค่ไม่อยากให้ใครจะต้องมาเจ็บเพราะว่าความนิสัยไม่ดีของเธอ
หรือจะเริ่มนิทานเรื่องใหม่ เป็นนิทานที่มีเพียงแค่เจ้าหญิง …คนเดียว…
